گزارش گونه (Hem.: Triozidae) Egeirotrioza intermedia Baeva از ایران

  طی بررسی‌هایی که در سال‌های90- 1387 بر روی بندپایان زیان‌آور پده در استان‌های تهران، خوزستان، اصفهان و خراسان رضوی صورت گرفت، برگ‌های حاوی گال‌های پسیل، از ایستگاه‌های انتخاب شده در رویشگاه‌های طبیعی گونه پده (Populus euphratica Olive) جمع‌آوری و در شرایط آزمایشگاه (درجه حرارت 26-24 و رطوبت 60-50 درصد)، داخل ظروف پرورش نگهداری شدند. حشرات کامل خارج شده، دو گونه Egeirotrioza ceardi (Bergevin) وEgeirotrioza intermedia Baeva,1963 از خانواده Triozidae شناسایی شدند. ، پسیلE. intermedia برای اولین بار از ایران گزارش می‌گردد. بر اساس مطالعات Gegechkori  و  Loginovaدر سال 1990، گونه E. intermedia در کشورهای تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان و اسرائیل انتشار داشته و میزبان‌های آن، گونه‌های صنوبر Schrenk Populus diversifolia و Schrenk P. pruinosa معرفی شدند. مطالعات Malenovsky و همکاران در سال 2012، در مورد پسیل‌های کشور افغانستان نشان داد که گونه E. intermedia در این کشور نیز روی گونه‌های صنوبر  Populus diversifolia و P. pruinosa فعالیت دارد. Burckhardt و Lauterer در سال 1993، پسیل‌های ایران را بطور کامل و جامع مطالعه نمودند. نام‌بردگان چهار گونه پسیل Camarotoscena fulgidipennis Loginova،Camarotoscena unicolor Loginova ، Camarotoscena hoberlandti Vondracek و Egeirotrioza ceardi (Bergevin) را روی صنوبرها در ایران گزارش نمودند. خسارت اولیه در گونه E. intermedia، توسط پوره‌های جوان با تغذیه از شیره‎ی برگ‌های پده و به صورت گال‌های کوچک، دایره‌ای شکل و کمی برجسته در سطح فوقانی و یا سطح تحتانی برگ‌های پده ایجاد می‌گردد. با ادامه تغذیه پوره‌های سنین مختلف، داخل گال‌ها (یک پوره در هر گال)، علائم نهایی خسارت به‌صورت گال‌های کروی به قطر تقریبی 5 میلیمتر در سطوح برگها ظاهر می‌گردد. پراکنش گونه E. intermedia و تاریخ‌های جمع‌آوری آن در مناطق مورد بررسی به‌قرار زیر می‌باشد: - استان تهران: منطقه خجیر (8/8/87)- استان البرز: مرکز تحقیقات البرز کرج (30/7/87)- استان خوزستان: شوشتر (شهر گتوند و روستای کوشکک)، هفت تپه - دزفول (منطقه چغازنبیل)، رامهرمز (روستای زبیدی موسی) و سوسنگرد (روستای سابله). (20/9/89)- استان‌ خراسان رضوی: سرخس و حومه ( ایستگاه تحقیقات قره‌گل و مسیر جاده سرخس به جهانبانی) (27/8/89)- استان اصفهان: اصفهان (حاشیه زاینده‏رود و مرکز شهر اصفهان)، کاشان (ایستگاه تحقیقات مناطق خشک و بیابانی) و آران و بیدگل (منطقه کویری سمبک) (5/7/89)